فضای مجازی و علت بد اخلاقی ها در این فضا چیست؟ + فایل صوتی

علت بد اخلاقی ها در فضای مجازی چیست؟ فضاى مجازى حقیقی است یا فضاى حقیقى مجازی؟ همراه با فایل صوتی

فضای مجازی و جام جهانى ٢٠١۴ یادتان هست؟

مسى با تک گلش ما را از رسیدن به یک امتیاز بازى با آرژانتین باز داشت. آنهم در روزی که خوب بودیم و حتى در مقابل قهرمان جهان شانس گلزنى هم داشتیم. بعد از پایان بازى عدد میلیونى کامنت و پیام در آخرین پست اینستاگرام مسى در فضای مجازی ظاهر شد.
کاربران ایرانى به صفحه او در فضای مجازی رفته بودند و کلمات بسیار بوق آمیزی ( توهین آمیزى) نثارش کرده بودند.

چگونه باید این رفتار را توجیه کنیم؟ آیا مسئله مهمى نیست؟ فضاى مجازى که واقعى نیست اسمش روى خودش هست مجازیست دیگر ولش کنیم؟

یا هنوز که هنوز است بانوان کشورمان اجازه ورود به استادیوم فوتبال را ندارند. چرا؟

چون عده اى تماشاگر نما (بدون تعارف بخوانید: اغلب و اکثریت تماشاگران) از الفاظ زشت علیه تیم رقیب و حتى در صورت شکست علیه تیم خود سر مى دهند.

بعنوان کسی که ۴ سال معاون ارشد یکی از دو باشگاه پرطرفدار پایتخت بودم به شما عرض می کنم: فضای مستهجن و رکیک در بین تماشاگران فضای واقعیست.

** شما می‌توانید صوت این مقاله را با ثبت ایمیل‌تان در فرم زیر همین حالا در ایمیل‌تان دریافت نمایید:

دانلود صوت مقاله

جهت دانلود صوت مقاله، ایمیل تان را وارد نمایید.

هر چند بماند که چرا تاوان بى عرضگى مسئولین فرهنگى وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال را باید زنان سرزمینمان بدهند، اما یکى از صحنه هاى دلیل راه ندادن بانوان این صحنه است که حتی در تلویزیون هم با کمی دقت قابل تشخیص است:

وقتى تیمى موقعیتى از دست مى دهد هوادارانش ناخودآگاه فریاد مى زنند: واى.
واکنش تماشاگران رقیب به “وای” آنها این است:
تمام یا ٩٩ درصد هواداران تیم مقابل کلمه بسیار زشتى را بصورت کش دار فریاد مى زنند.
و بعد از آن تا ٢٠ ثانیه دو طرف بهم فحش ناموس مى دهند.

چرا این افراد در استادیوم تا این اندازه وقیح مى شوند؟

آنجا که دیگر فضای مجازی نیست. چرا این صحنه های رکیک آنجا زیاد است؟

اکثریت افرادی که در استادیوم ها فحاشی می کنند هرگز در خانواده، محل کار و جامعه چنین برخوردهایى ندارند.

علت راحتی در فضای مجازی احساس صمیمیت و حس امنیت است

همه ما وقتى در جمع افراد صمیمى هستیم جورى رفتار میکنیم و در جمعهاى غریبه طور دیگرى را براى رفتار انتخاب میکنیم.

گاهى در همان جمعهاى صمیمى هم بسته به نوع صمیمیتمان رفتارهاى متفاوتى داریم.

جوکهایى که در گروه همسالان و رفقاى قدیم که سالها باهم بوده ایم میگوییم را هرگز نمى توانیم در حضور پدر و مادر و یا خواهر و برادرمان بگوییم. با اینکه با آنها هم صمیمى هستیم.

در واقع هرچه صمیمى تر باشیم احساس امنیت و راحتى بیشترى میکنیم.

هرچقدر بیشتر مطمئن باشیم که براى رفتارمان تاوان و خسارتى نمى پردازیم بیشتر خودِ واقعیمان را بروز مى دهیم.

اگر ندانم این جوک را در حضور رئیسم بگویم واکنشش چیست؟ از من نا امید مى شود یا امیدوار؟ در ارتقاء پستم بصورت منفى در نظر میگیرد یا خیر؟ خوب سرى که درد نمیکند دستمال نمیبندم و چیزى نمى گویم.

در فضای مجازی هم عمدتا چون خودمان هستیم و خودمان و معمولا حضور کسی را برای نوشتن پیامهایمان حس نمی کنیم پس احساس راحتی و صمیمیت داریم.

می توان گفت فضای مجازی حتی از بسیاری از دوستان هم به ما نزدیکتر و صمیمی تر شده است.

تاوانی هم که قرار نیست برای حرفهایمان در فضای مجازی بپردازیم پس با احساس صمیمیت و امنیت در فضای مجازی هستیم.

والدین فرزندانشان رادر فضای مجازی و غیر مجازی نمى شناسند

حدود ۲۰ سال قبل معلم و معاون تربیتى در مدرسه بودم، ناظم مدرسه مادر یکی از دانش آموزان را خواسته بود چون معلمش متوجه شده بود که در کلاس به همکلاسیش سی دی مستهجن داده و بعد هم با آن معلم درگیر شده بود و به او فحاشی ناموسی کرده بود.

 اغلب والدینى که بخاطر فحاشى و همراه داشتن فیلمهاى مبتذل فرزندانشان به مدرسه ها احضار می شوند تا ساعتها در انکار عملکرد فرزندشان هستند. این مادر هم که بسیار مذهبی هم بود گمان می کرد که مدرسه بخاطر موقعیت پدر این دانش آموز (که موقعیت اداری و شغلی بالایی داشت) می خواهد برایشان مسئله دروغی ایجاد کند و دائم می گفت: که این الفاظ محال است در دهان فرزندشان باشد، دیدن این نوع فیلمها را که اصلا نمى پذیرم. ما خانواده بسیار مقیدی هستیم و همه اینها دروغ است. بعد که شهادت همکلاسیها و معلم کلاس را شنید و بعد هم شرمندگی فرزندش را دید ، تازه پذیرفت که این اتفاق افتاده است.

همکارى داشتم که به مادر آن دانش آموز گفت: ادبیات فرزند شما آنطوری نیست که در حضور شما صورت میگیرد. فرزند واقعى شما کسی است که در جمع همسالان  خود قرار گرفته است.

واقعا انگار مادر فرزندش را نمیشناخت. این عدم شناخت وقتی در فضای فیزیکی جامعه وجود دارد در فضای مجازی به مراتب بیشتر هم هست.

در جمع دوستان صمیمى، دانش آموزان معمولا براى فحاشی حتی شوخی شوخی بهم هزینه اى نمى پردازند و برایشان عادى شده است. اما این الفاظ در نزد والدینشان با تنبیه و تاوان مواجه خواهد شد.

به جز فضای مجازی صمیمى ترین دوست ما کیست؟

اگر بخواهم یک دوست که از فضای مجازی صمیمی تر با انسان باشد معرفی کنم اینگونه می گویم:

در این عالم با هیچ کس به اندازه خودمان صمیمى نیستیم، گاهى افکار، باور و خیالاتى که در سر ما میگذرد به راحتى به دوستان بسیار صمیمى هم نمى توانیم بگوئیم چون از قضاوت آنها نسبت به خودمان مطمئنیم که چقدر با این خیالات نظرشان در مورد ما فرق میکند.

گاهی خیالاتی در سرداریم که مایل به انجام آنیم ولی چون انجامش هزینه و تاوان سخت دارد از انجامش صرف نظر می کنیم.

صمیمی تر از فضای مجازی یا هر دوست دیگری که می شناسیم افکار، خیالات و گفتگوهای درونی هستند که با خود داریم.

در آنجا چنان احساس امنیتی می کنیم که حتی در فضای مجازی هم چنین احساسی نداریم.

علت جنایت دیکتاتورها و فسادهای بزرگ اخلاقی، جنسی، قتل و غارت و دزدی آنها این است که خودکامگی و قدرت زیاد این امکان را به آنها داده که هیچ نگرانی از انجام افکار و خیالاتشان نداشته باشند. مطمئن هستند که قرار نیست برای خیانت، دزدی، جنایت و…. تاوانی بپردازند.

ماهم کم و بیش خیالاتی داریم که انجامش را بخاطر تاوانش کنار گذاشته ایم. گاهی خیانتها و جنایاتی بخاطر حسادت، لجاجت، هوس بازی و شهوترانی در ذهن داریم که چون تاوان دارد آن را انجام نمی دهیم و حتی به زبان هم نمی آوریم. البته گاهی از خیالات، باورها و افکار کوچکتر هم بخاطر هزینه ای که بیان آنها برایمان دارد صرفنظر می کنیم.

در مورد خودمان در نظر بگیرید:

مثلا:

وقتى دوست صمیمیمان ماشین جدیدى که ما آرزویش را داشتیم خریده است و به ما نشان مى دهد.

وقتى با کسى که ما آرزوى ازدواج با همچون فردى را داشتیم ازدواج میکند.

وقتى من مستاجرم و هم دوره ای من خانه زیبا مى خرد و ….

چه عکس العملى در مقابل آن دوست بسیار صمیمیمان داریم؟

از داخل افکارمون تحت فشاریم و گفتگوى درونى وحشتناکى در ما شکل گرفته است:

بیشرف کثافت، با دزدى به اینجا رسیده، نون بازوش رو که نخورده، عوضى لجن با پاچه خوارى اینجورى شده، مرتیکه تازه به دوران رسیده، زنیکه لاشخور و ….،

اما چرا همین افکارمان را نمى گوییم؟

بلکه على رغم میل باطنى یک نقاب میزنیم روى خشم درونیمان پرده میکشیم روى افکار حسادت آلودمان و کلى تعریف و تمجید میکنیم.

چرا اینگونه رفتار کردیم؟

با او که از همه بیشتر راحت بودیم و جوکها و حرفهاى آنچنانى بهم میزدیم.

عدم احساس امنیت باعث مى شود از برون ریزى افکارمان خوددارى کنیم. برای برون ریزی کامل افکار و باورهایمان به دو چیز بصورت همزمان نیاز داریم:

اول باید هم احساس صمیمیت کنیم و دوم احساس امنیت را هم داشته باشیم.

حالا با این تعریف، دیگر فضای مجازی و غیر مجازی ندارد چه در فضای مجازی و چه در فضای غیر مجازی هرچقدر این دو در کنار هم بیشتر تامین باشد، راحت تر آنچه به آن باور داریم را بروز می دهیم.

بعضى عقده ها، باورها وخیالاتى که در سر مى پرورانیم را اگر علنى میکردیم باید تاوان سختى مى دادیم. از آنجا که احساس صمیمیت و امنیت (هر دو را) براى برون ریزى افکارمان باهم نداریم، آنها را نزد خودمان نگه مى داریم. تا خودِ واقعیمان شناخته نشود.

علت بد اخلاقی ها در فضای مجازی چیست؟

فضاى مجازى حقیقیست یا فضاى حقیقى مجازیست؟

با این مقدمه مى توان پاسخ دو پرسش ابتداى مقاله را فهمید که:

غالبا در محیطهای اجتماعی بدلیل عدم احساس صمیمیت و امنیت کامل از برون ریزی افکار و باورهایمان اجتناب می کنیم.

معمولا افراد در جامعه برخلاف فضای مجازی ، در پشت ظاهر و لباس و موقعیت اجتماعیشان مخفى مى شوند و نقاب میزنند.

از خیلى کلمات، جمله ها و رفتارهاى نابهنجار پرهیز میکنند تا بد قضاوت نشوند.

براى همین بهتر است رفتارهاى آنها در اجتماع را غیر اصیل بدانیم.

و یا اگر منظورمان از فضای مجازی فضای غیرحقیقی است بهتر است فضای حضور در اجتماع را فضای مجازی و غیرواقعی بدانیم.

اما افراد در فضاى مجازى و بخصوص جایى که آنها را نمى شناسند دیگر ترس از طریقه قضاوت دیگران ندارند، قرار نیست بخاطر رفتارشان موقعیت اجتماعى، شغل، دوست یا همسرشان را از دست بدهند، پس خودِ خودِ حقیقیشان مى شوند و هرچه در سینه دارند بیرون مى ریزند.

در واقع فضای مجازی جایی است که بهتر می توانند افکار و باورهای قلبی خود را بیرون بریزند بدون آنکه تاوانی برایش بپردازند.

هم احساس امنیت میکنند و هم یک دوست بسیار صمیمی به نام فضای مجازی در کنارشان هست که با او راحتند و هم چون خودشان هستند و خودشان، پس احساس صمیمیت با خویش را هم دارند.

اینگونه مى شود که بالاترین خودشان را نشان مى دهند:

و آن بالاترین همان برون ریزى باور و افکارى است که به دوستان صمیمى هم خیلى نشانش نمى دادند.

اینجاست که باید حضورشان در فضاى مجازى را حضور حقیقى بدانیم.

حقیقت جامعه در فضاى مجازى

در واقع در کامنتهاى پستهایى که افراد مشهور یا صفحات مشهور مى گذارند به خوبى مى توان فضاى حقیقى آن جامعه را مشاهده کرد.

بخصوص وقتى پست گذاشته شده توسط  پیجِ آن سلبریتى، ورزشکار یا سیاستمدار مورد اختلاف بخشى از جامعه هم باشد.

در اینصورت است که بوضوح مى توانیم رگه هاى آتش خشم پنهان در جامعه را ببینیم.

مردمى که نگران هزینه اظهار نظرشان در فضای مجازی نیستند به راحتى آنچیزى که در مغز و قلبشان به آن باور دارند را بیرون مى ریزند.

اثر نظاره گر و ارتباطش با فضای مجازی

“اثر نظاره‌گر“ بیان می‌کند که رفتار فرد وقتی می‌داند افرادی او را نظاره می‌کنند فرق می‌کند. در واقع نظاره‌گر‌ها بر واکنش ما اثر می‌گذارند و اگر آنها نباشند شاید رفتار ما متفاوت باشد.

در فضای حقیقی و در اجتماع چون دیگران را شاهد و ناظر رفتار خود می دانیم بسیار متفاوت تر از زمانی رفتار می کنیم که کسی ناظر بر رفتار ما نیست.

راه نزدیک کردن فضاى مجازى و فضاى حقیقى

هرچه ادبیات کامنتها و اظهار نظرها در صفحات مجازى نزدیک به ادبیات مرسوم داخل جامعه شود جامعه از نفاق و آتش زیرخاکستر عصبیت مردم دورتر است و هرچه این دو ادبیات فاصله بیشترى باهم داشته باشند فضاى ضدفرهنگى بیشترى در آن جامه حاکم است.

اگر در فضای مجازی در کامنتها و پستهای عمومی همان ادبیات مرسوم در جامعه که همراه عقلانیت و احترام بیشتر است را دیدیم یا حداقل اختلاف بین فضای مجازی و فضای عمومی آنقدر معنا دار و با فاصله نبود می توان نتیجه گرفت که مردم آن سرزمین کنترل باورها، افکار و خیالاتشان را هم در دست دارند و چنین جامعه ای نمی تواند پیشرفت نکند.

و اگر فاصله رفتار در فضای مجازی با فضای عمومی بسیار زیاد بود، نباید به پیشرفت آن جامعه خیلی امید بست. چرا که فضای واقعی جامعه در فضای مجازی نمود پیدا می کند.

قران کریم هم به خوبى براى مبارزه با تضاد بیرونى و درونى انسانها مسیر صحیح را نشان داده است:

راهکار وحیانی اصلاح فضای مجازی و حقیقی

قران کریم که سرچشمه وحیانی دارد با شناساندن مسیر هدایت راهکارهای اصلاح و رشد را بطور کلی بیان می کند. این ما هستیم که در هر عصری با رهنمودهای کلی قران راهی متناسب با زمانه را ایجاد می کنیم.

علت تفاوت رفتار انسان در خلوت (همراه امنیت) با غیر خلوت (اجتماع) به دلیل افکار و عقاید و باورهای متفاوتی است که با نظام اخلاقی حاکم با آن جامعه داریم.

 اصلاح گفت و گوهاى درونى راهکار نزدیک شدن دو ادبیات مجازى و حقیقى به یکدیگر است.

در سوره بقره مى فرماید:

حتى افکارتان هم محاسبه دارد:

إِن تُبْدُوا۟ مَا فِىٓ أَنفُسِکُمْ أَوْ تُخْفُوهُ یُحَاسِبْکُم بِهِ ٱللَّهُ ….

چه آشکار کنید و چه مخفى کنید افکارتان نزد خدا محاسبه خواهد شد…

یعنى براى داشتن افکار منفى هرگز احساس امنیت نکنید. بلکه محاسبه مى شوید و روز قیامت بازخواست خواهید شد.

افکار ما مقدمه رفتار ما هستند. براى همین باید نگاه ویژه به آن داشت.

از آنجا که افکارمان جایى است که بالا و پر به رفتارمان مى دهد و در واقع هرجا که امنیت احساس کنیم مطابق با افکارمان عمل میکنیم براى همین خداوند میفرماید افکارت را اصلاح کن تا رفتارت در خلوت هم اصلاح شود.

جمع بندی علت بداخلاقی در فضای مجازی

بعنوان جمع بندی مطالب بیان شده عرض می کنم که علت تفاوت فضا و ادبیات عمومی در فضای مجازی با فضای اجتماعی واقعی در این است که بین افکار، باور، عقاید و خیالات ذهنی عموم مردم آن جامعه با عملکردشان در فضای اجتماعی واقعی فاصله معناداری هست.

علت این فاصله پرداخت هزینه و تاوانی است که عملی کردن یا بیان این افکار و باورها در اجتماع دارد حال آنکه چنین تاوانی در فضای مجازی وجود ندارد. و به مدد صمیمیت و امنیتی که در فضای مجازی احساس می کنند به راحتی باورهای قلبی را بروز می دهند.

** همچنین شما می‌توانید صوت این مقاله را با ثبت ایمیل‌تان در فرم زیر همین حالا در ایمیل‌تان دریافت نمایید:

دانلود صوت مقاله

جهت دانلود صوت مقاله، ایمیل تان را وارد نمایید.

همین حالا صوت مقاله را ارسال کنید

راهکارهاى اصلاح افکار و باور در فضای مجازی

این مقاله فقط در خصوص چرایی بداخلاقی ها در فضای مجازی نوشته شده است. اما اگر مایلید به راهکارهایی در خصوص چگونگی تغییر و اصلاح باورها بپردازید مقالات و کتابهایی را به شما معرفی میکنم تا در این مسیر راهنمایتان باشند.

در مقاله اى به راهکارهای اصلاح باور پرداختم که مى توانید به رایگان مطالعه کنید.

در این مقاله با راهکارهای ساده، علمی و عملی به این موضوع پرداخته ام که چگونه می توانیم باورهای جدیدی بسازیم و باورهای قبلی را اصلاح کنیم.

سه راهکار اصلی تغییر باور در این مقاله بطور مفصل و کامل توضیح داده شده است.

تغییر عادتها یک راهکار اساسی

بعد از تغییر باورها نیاز است با ایجاد عادتهای سازنده بتوانیم باورهای جدید و سازنده مان را به مرحله عمل و اقدام برسانیم.
ساده ترین راه برای اینکار ساخت مسیرعصبی و ایجاد عادتهای پایدار است.
در مقاله ای به توضیح و نحوه ساخت مسیرهای عصبی پرداخته ام که می توانید مطالعه کنید.
کتاب “ماموریت خیلی ممکن” نیز برای کسانی تالیف شده است که می خواهند عادتی را حذف و عادت جدیدی بسازند.
اطلاعات کتاب ماموریت خیلی ممکن را در صفحه محصول ببینید و ۲۰ صفحه از این کتاب را نیز دانلود و مطالعه نمائید.

بسته طلایی ارتباطات راه حل جامع شناخت و اصلاح خود

در یک دوره غیر حضوری و ۱۱ ساعته به آموزش دو مهارت اساسی و مورد نیاز برای شناخت تیپ شخصیتی خود و دیگران و همینطور راه برقراری ارتباط سازنده و موثر با هر تیپ شخصیتی در آموزش شخصیت شناسی پرداختیم.
مهارت شخصیت شناسی به روش mbti و تکنیکهای ایجاد ارتباط موثر دو مهارتی است که برای داشتن هر رابطه ای اعم از روابط عاطفی، دوستانه و شغلی بسیار بسیار لازم و ضروری است.
برای آشنایی بیشتر با این محصول آموزشی و مشاهده کلیپهای معرفی و مرتبط با این محصول از اینجا وارد شوید.

سایر راه های دریافت اطلاعات بیشتر از بسته طلایی ارتباطات

• ارسال عدد ۱ به ۱۰۰۰۴۴۲۶
• تماس در ساعت اداری: ۰۲۱۴۴۲۶۹۲۶۶
• آنلاین از لینک زیر:
  صفحه محصول بسته طلایی ارتباطات

اگر این مقاله را مناسب یافتید از شما خواهش می کنیم آن را برای یک نفر از عزیزانی که ممکن است به آن علاقه مند باشند ارسال بفرمائید.

ممنونم که ما را دنبال می کنید. اثر بخش و پیروز باشید.